ارسال شده توسط: ماري | 29 می 2008 08:52

حاجی صادق! پدر ماند تا وطن را بسازد، عمرش کفاف نداد و تنهایی اش. عموها رفتند زندگی کنند، از بیرون گود مدام امر به ضربه فنی کردن،‌می نمودند. ماندم تا راه پدر را ادامه دهم، تا امروز ایستاده ام، نمی دانم فردا چه خواهد شد.
مادر می گوید: بیا اینجا. وقتی که مهارت لازم را کسب کردی، بازگرد..شاید حرف مادرم درست باشد.
دوست ندارم یه روز مثل عموهام وقتی پای تلویزیون ایران می نشینم، آه حسرت بکشم…و دلم حتی برای خاکروبه های سرزمین مادری ام،‌پر بکشد..اما آنجا، عدالت و شایسته سالاری اش وسوسه می کند آدمی را…
هر تصمیمی می گیرید، امیدوارم سرشار خیر و برکت باشد…

ارسال شده توسط: محمد مطهری | 29 می 2008 10:15

خیلی ها میگن میریم اون ور یاد میگیریم و برمی گردیم. اما واقعا چند درصدشون برمیگردن ؟ خیلی ها که رسیدن اون ور ، اون قدر مشغول میشن و اون قدر آب و هوای اون جا بهشون میسازه که دیگه هوای این طرف ها به سرشون نمیزنه .

اگر آدم مذهبی باشین باید بگم توی خود اسلام هم دقیقا اشاره شده به این نکته که ساختن مملکت اسلامی برای هر مسلمانی یک تکلیف هستش. جامعه اسلامی باید قوی بشه و سرزمین های اسلامی آباد. خیلی از اون ها هم که واسه مملکتشون دل میسوزون هم از این دسته هستند و هم از دسته وطن دوست ها.

وطن دوست ها هم اون ها هستند که یکم بیشتر از حد معمولیش وطنشون رو دوست دارن و دوست دارن جایی که توش زندگی می کنن جای خوبی باشه و پیشرفت کنه. این ها چند درجه از وطن پرست ها پایین ترن.

وطن پرست ها گاهی افکار متعصبانه و غیرمنطقی دارن . البته گاهی.

برخی از افراد هم هستند که به خاطر منافع شخصی شون قصد آبادانی دارن. البته این ها به کسی ضرر نمی رسونن. با بعضی ها فرق دارن

بعضی ها خیلی زیاده. سوالی که شما پرسیدین کلی تحلیل میخواد.

من شخصا میمونم. میمونم تا بسازم. از گله و شکایت کردن چیزی نصیب ما نمیشه. باید به جای این که انتظار داشته باشیم دیگران کاری بکنند خودمون اولین قدم رو برداریم.

ارسال شده توسط: حمید | 29 می 2008 11:44

وقتی که بهت اجازه نمی‌دن نفس بکشی به خاطر اینکه خواستی تغییری بدهی، تغییری که به مذاق یک گروه قدرتمندخوش نمی آید، اونوقته که میفهمی هر چی زودتر بری بهتره.
یه دوستی میگفت من فقط یه چیز میخوام که بمونم: امنیت، امنیت، امنیت. اون رفت.

ارسال شده توسط: محمد مطهری | 29 می 2008 14:42

فکر می کنم نباید به این زودی کم آورد ! در ضمن همیشه یک عده قربانی میشن. شاید ما مجبور باشیم حتی یک نسل فدا کنیم تا به اون چیزی که میخوایم برسیم. همون طور که قبلا هم چنین کاری کردیم.

ارسال شده توسط: پدرام | 30 می 2008 04:04

من همیشه می گفتم باید موند و تلاش کردم.اما چند وقتی هست تصمیمم کاملا عوض شده.باید رفت و حداقل سعی کرد اون ور آب یه ایرانی خوب بود!!!

ارسال شده توسط: صادق نقاش‌زاده یزدی | 30 می 2008 07:47

ارسال شده توسط: صادق نقاش‌زاده یزدی | 30 می 2008 08:45