ارسال شده توسط: احسان | 8 آوریل 2010 15:13

در راستای نوستالژی و تا حدی که حافظه یاری می‌کنه:
خوشا به حالت ای روستایی
چه شاد و خرم چه باصفایی
در شهر ما نیست جز دودِ ماشین
دلم گرفته از آن و از این
در شهر ما نیست جز داد و فریاد
خوشا به حالت که هستی آزاد
ای کاش من هم پرنده بودم
با شادمانی پر می‌گشودم
می‌رفتم از شهر به روستایی
آنجا که دارد آب و هوایی

ارسال شده توسط: احسان | 8 آوریل 2010 15:17

ضمنا از همون دبستان احساس می‌کردم این شعر در راستای “روستایی خر کنی”‌ه که پا نشن بیان شهر جای ما تنگ بشه!

ارسال شده توسط: مهدی امیرحیدری | 10 آوریل 2010 08:54

ارسال شده توسط: منیره | 10 آوریل 2010 23:13

و گوگل این پدیده‌ی شگفت انگیز :دی

ارسال شده توسط: مهدی امیرحیدری | 11 آوریل 2010 10:22

ارسال شده توسط: مصطفی نظری | 12 آوریل 2010 13:38

خوش به حال شما دکتر
که می تونید این چیزها را ببینید و بهشون دقت کنید.

ارسال شده توسط: احسان | 12 آوریل 2010 16:14

بگذار به حساب جوونی‌ش دکتر جون.
همه‌ش چندسالش‌ه مگه؟

ارسال شده توسط: منیره | 12 آوریل 2010 22:08

حرف حق کمی تلخه، نه؟؟

راست میگی، بچه که زدن نداره :دی

ارسال شده توسط: مهدی امیرحیدری | 13 آوریل 2010 12:38

ارسال شده توسط: Hadi | 27 سپتامبر 2010 16:03

))))):