درد دل
امروز دلم گرفت.
به یاد این افتادم که چه روزهایی در سمپاد داشتیم.
فراز و نشیب روزهای طی شده در دنیای فیزیکی و دنیای مجازی.
انرژی و هزینه‌ای که برای سمپاد شده. و برای پا گرفتن انجمن دانش‌آموختگان سمپاد یزد.
و این روزها، که روزهای خوبی نیست.
اصلا روزهای خوبی نیست.
خبرهایی که می‌رسد هر روز ناگوارتر از دیروز.
و من، خسته از این همه تکاپو و در آخر این نتیجه.
و من، آخرین تکاپوهایم برای پیدا کردن یکی که ادامه‌دهنده باشد، شاید.
و من، آخرین تکاپوهایم برای دوران بازنشستگی از سمپاد.
دیدگاه
ارسال شده توسط: mo.re.za | 5 اکتبر 2010 13:44
سلام!
چه خبر شده؟! چرا همه‌جا این‌طوری شده؟!
خود سمپاد که وضعش این شده، حالا هم انجمن سمپاد؟!
این همه وقت و انرژی گذاشتین که انجمن تشکیل بشه و …، حالا هم همه‌مون نباید بذاریم از بین بره.
این کار چند نقر نیست، باید همه متحد باشیم و بخواهیم.
امّید خدا…
ارسال شده توسط: مریم کربلایی | 7 اکتبر 2010 20:17
سلام
من هم خیلی دلم گرفته….
ارسال شده توسط: مصطفی نظری | 12 اکتبر 2010 18:40
منم… چه کنیم؟
ارسال شده توسط: احسان | 15 اکتبر 2010 01:10
چندین روزه هی می‌خوام اینجا یک چیزی بنویسم هی دستم نمی‌ره.
اممممم افلاطون می‌گه هر حادثی محکوم به فناست، حالا من یک متاسفانه هم به ته جمله اضافه می‌کنم.
ارسال شده توسط: صادق نقاش‌زاده یزدی | 15 اکتبر 2010 07:47
…
ارسال شده توسط: احمد | 19 اکتبر 2010 10:04
آقادیگران هم در سمپاد کار کرده اند و دارند کار هم می کنند. اگر سمپاد لنگی خورد ببین خودت چقدر در این مورد مقصری. البته کارهای خوب و زحماتت هم فراموش نمیشه. تو هم بقیه را ببین
ارسال شده توسط: صادق نقاش‌زاده یزدی | 19 اکتبر 2010 11:51
کاش می‌شد بقیه بگن گه چه کارهایی دارن می‌کنند، عیب کارهای من و دوستان قدیمی سمپاد در چی بوده و هست. کاش
ارسال شده توسط: احسان | 20 اکتبر 2010 17:38
بد نیست این دیگران خودشون و کارهایی که انجام می‌دن رو معرفی کنند که ما قدردانشون باشیم.
ارسال شده توسط: حجت | 29 اکتبر 2010 00:51
سلام دوستان
منم یکی از شاید بی معرفت های سمپاد؛
اما آواز کسی که داخل حموم بخونه هیچوقت تبدیل به نوارکاست نمیشه حتی اگر خونوادش بشنون.
یا علی.
ارسال شده توسط: مهدی امیرحیدری | 31 اکتبر 2010 14:15
سلام.
نمی‌خوام از بیرون گود داد بزنم لنگش کن.
یه زمونی درحدی که تونستم با دوستان بودم. البته شاید فقط حضور فیزیکی بوده و فایده‌ای هم نداشته.
موقعی هم که دیگه وقتشو نداشتم رسما استعفا دادم و عذرخواهی کردم که تکلیف بقیه معلوم باشه و همه بدونن یکی باید بیاد جای منو پر کنه.
…
انجمن چند باری که اومد به سمت خودکفایی پیش بره، اشتباهات فردی خرابش کرد. ضمن این‌که اشتباهات فردی باعث دل‌خوری و دل‌سردی بقیه هم شد.
الانم مثل بیماریه که به زور دارو و دستگاه زنده‌س، مگر این‌که اعضای فعلی یه تکون اساسی به خودشون بدن.
شاید یه انتخابات زودهنگام…
ارسال شده توسط: حجت | 1 نوامبر 2010 00:26
سلام
با ایده دکتر امیرحیدری موافقم، شاید خون انجمن عوض بشه حال این مریض بهتر بشه.
ارسال شده توسط: کربلایی | 6 نوامبر 2010 13:39
خودکفایی واشتباهات فردی یعتی چی؟
ارسال شده توسط: کربلایی | 6 نوامبر 2010 13:43
انجمن تعطیله؟
ارسال شده توسط: صادق نقاش‌زاده یزدی | 9 نوامبر 2010 07:33
انجمن تعطیل نیست. شاید سطح فعالیت‌هاش تغییراتی داشته باشه. علی‌الحساب دوستان برای همکاری در برنامه سالانه ۱۱ فروردین اعلام آمادگی کنند 🙂
ارسال شده توسط: mo.re.za | 28 نوامبر 2010 02:06
من همیشه و همه‌جا برای همکاری با سمپاد -در حد توانم- آماده‌ام.
اگه این فاصله نبود و می‌شد از محدودیت مکان خارج شد، این‌جوری شرمنده‌ی سمپاد نمی‌شدم…