شعر اصلیِ سرود «بهاران خجسته باد»
کمتر کسی است که آهنگ «بهاران خجسته باد» را نشنیده باشد. اما اصل شعر با عنوان «سرود بهار» که سرودهی عبدالله بهزادی است، با آنچه در آهنگ آمده اندکی تفاوت دارد.
سرود بهار
هوا دلپذیر شد، گل از خاک بردمید و این بندِ بندگی و این بار فقر و جهل |
![]() |
دکتر عبدالله بهزادی چند هفته پس از قتل پاتریس لوموبا (رهبر استقلال کنگو)، این شعر را در همدردی و خطاب به همسر او سرود و در نشریه سپید و سیاه چاپ کرد.
بعدها کرامتالله دانشیان (رفیق و همرزم خسرو گلسرخی) ابیاتی از شعر را به شکل سرود درآورد که در جمع یاران و «رفقا» میخواند. حتی آن را به بچههای مدرسهی روستای سلیران هم آموخته بود و آنها صبحها سر صف، به جای سرود شاهنشاهی، «بهاران خجسته باد» را میخواندند.
وقتی دانشیان زندانی شد این سرود همراه با او به زندان رفت و سرود جمعی زندانیان سیاسی شد. کرامت دانشیان در ۲۹ بهمن ۵۲ به همراه خسرو گلسرخی اعدام شد ولی سرود در حافظهی جمعی زندانیان سیاسی باقی ماند و زمانی که در نزدیکی انقلاب ۵۷ زندانیان سیاسی آزاد شدند، «بهاران خجسته باد» هم به میان مردم آمد.
این سرود بعد از انقلاب با تنظیم و آهنگگذاری اسفندیار منفردزاده اجرا و در سالگرد اعدام گلسرخی و دانشیان (۲۹ بهمن ۱۳۵۷) از رادیو تلویزیون پخش شد. میتوانید آن را از اینجا بشنوید.
دیدگاه
ارسال شده توسط: احسان | 17 مارس 2012 18:52
در نوشتن این مطلب از نشریهی فرهنگ نوین شمارهی بهمن ۵۹ (www.parand.se/ax/sorode-bahar.pdf) و این پست وبلاگ «راوی حکایت باقی» (www.parand.se/t-baharan-khojasteh-bad.htm) استفاده شده است.
ارسال شده توسط: منیره | 28 آوریل 2012 21:13
وبلاگ خوبی داری به وبلاگ ما هم سر بزن :دی