آقا همیشه سعی کنید به نصیحت‌ها دیگران توجه کنید وگرنه به سرنوشت من دچار خواهید شد. یادتان هست احمد توصیه کرد که پا روی دمب شیر نگذارم و با لیدر فراکسیون اناث شوخی نکنم؟ من هم یادم رفت و کردم آنچه گفتم که نباید می‌گفتم. از قرار بعد از راپورت من به گوشه قبای ژانوالژان […]

همین الان رسیدم خانه. البته نه همین الانِ الان. اندازه‌ای که خستگی سفر را با یک دوش آب سرد بشورم. این اولین تجربه‌‌ی اردوی خارج از استان سمپاد تهران بود و دو روزی طول کشید. آنقدر اتفاق “نشاط” آور افتاد که نمی‌دانم از کدام بگوییم؛ از پیدا کردن خانه تنها دو روز مانده به اردو […]

“پاتوق‌تون کجاست؟” این سوال را احتمالا اگر از هر فردی بپرسید، اسم مکان یا جایی را خواهد آورد. خوب دقیقا مسئله همین است. برای این موضوع را بفهمید همین سوال را از بچه‌های سمپاد تهران بپرسید. “تمام کافی‌شاپ‌های تهران!”. که لریش این می‌شود که ما رسما آلاخون والاخون هستیم. البته این حسن را دارد که […]

قرار بود توی یاداشت قبلی از چگونگی راه افتادن سمپاد تهران بگویم که بحث به جایی دیگری رفت. اما از آنجا که چاشته‌خور، از میراث‌خور هم بدتر است، باز هم می‌خواهم مُختان را برای یک درد و دل دیگر بکار بگیرم. نوشته‌های این وبلاگ را که مرور کردم، متوجه شدم بیشتر بچه‌ها حول و هوش […]

آقا قبل از اینکه توضیح بدهم قصه این سمپاد تهران چیست؛ اول بگذارید قصه لوتوس‌نویس شدنم را بگویم. ماجرا از این قرار بود که بنظرم اومد که از پاتوق تهران -مخصوصا برای کسایی که فرصت کافی ندارند یا بنظرشون پاتوق، آنهم در تهران که باید هِلِک و هِلِک از یک گوشه‌ی تهران، وسط کلی دود […]